तीन कविका तीन कविता

A+ A A-

रंगहरूको संकट

– मौन आवाज

यतिखेर–
चित्रकार अन्योलमा छ ।

बनाउनुपर्ने थुप्रै चित्रहरू छन्– तर, रङ छैन !

आमा लेख्नुछ–
तर, ममताको रङ छैन ।

बा लेख्नुछ–
तर, विश्वासको रङ छैन ।

हृदय उजाड छ
बस्ती उजाड छ
उजाड छ आत्मा र सिङ्गै जिन्दगी !

जताततै उल्लास पोत्नुछ
तर, मुस्कानको रङ छैन ।

समयले मेटिदिएको कमजोर मानिसहरूको इतिहासमा
ताजा रङ भर्नु छ– तर, रङ छैन !

क्यानभासमा स्पष्ट कोर्नुछ– संघर्षको कथा
मानवजातिको दुःख
हिंसा
प्रकोप र र अनगिन्ती पीडाका शब्दरेखाहरू

स्पष्ट कोर्नुछ–
युगौंको उत्पीडन र जालजेल
चलखेल र र बैमानीहरू

तर, रङ छैन !

नीलो लेख्नु छ– आकाशजस्तै आकाश
हरिया फाँटहरूमा उमार्नु छ दुबो
छर्नु छ– आशाका शीतकणहरू
अनन्तसम्म सजाउनु छ फूलबारी
उन्मुक्त खेलाउनु छ– ससाना बालबालिकाहरू
निर्माण गर्नुछ– सुन्दर दृश्य

तर, रङ छैन !

सेता हिउँ
सुनौला घामका धर्साहरू
रंगीन चराहरू
कोर्नुछ– क्षितिजमा असंख्य सम्भावनाहरू ।

केन्द्रित गर्नुछ – यात्रातिर पाइताला
पस्नुछ – मौनताभित्र
र, पूरा गर्नुछ – मानवताको चित्र

तर, रङ छैन !

निस्केर रहस्यको गर्भबाट
अर्थहीन हिँडिरहेका सपनाका लस्करहरूमाथि
छर्नुछ– अस्तित्वको रङ !

विचारहरूमाथि लागेका दागहरू पखाल्नुछ
सच्याउनुछ भ्रष्ट राजनीति
सफा गर्नुछ फोहोर मस्तिष्क
र, सम्पन्न गर्नुछ– सभ्यताको मूर्त चित्र !

हुबहु कोर्नुछ– मान्छेहरूको अनुहार !

तर, रङ छैन !

रंगहरू खुइलिँदै गएको राष्ट्रमा
केवल एउटै रङ छ– रगतको रङ !

यतिखेर–
चित्रकार सोचमग्न छ ।

अब र कसको कसरी कोर्ने हो चित्र ?

०००

माफ गर शब्द

– एस किराँती

लोक, प्रजा र गणमा पछाडिबाट झुण्डिने तन्त्रमा
त–ले जनलाई तर्साउन थालेको छ
त्र–ले त्रासमा पार्न थालेको छ
न–मा हलन्त लागेर जनको आश काट्न थालेको छ

तन्त्रलाई लोक, प्रजा र गणमा पछाडिबाट
झुण्ड्याउने नै जानून्,
किनकि तिनी शब्द वैज्ञानिक जो परे
किन यो जोडिनुको औचित्य पूरा हुन्न ?
किन यसले जनलाई मात्र झुण्ड्याउँछ ?

किन हुन्छ ?
बढ्ने चैं बढ्या–बढ्यै र घट्ने नै चैं घट्या–घट्यै
भुँडी लाग्नेको लाग्या–लाग्यै र सुक्नेको सुक्या–सुक्यै
तिनिहरूलाई तन्त्र किन लाग्दैन ?
यी त तिनैलाई थाहा होला
जो लोक, प्रजा र गणमा पछाडिबाट झुण्डिएपछि
बन्ने पूरा शब्दको महापूजा गर्न मरिहत्ते गर्छ ।

जनको घरमा चामल छैन,
पिठोको खोले कति खाने !
तर,
लोक, प्रजा र गणमा पछाडिबाट झुण्डिएपछि
बन्ने पूरा शब्दको महापूजा गर्नेहरूको घरमा दिनका दिन भोज हुन्छ
के लोक, प्रजा र गणमा पछाडिबाट झुण्डिएपछि
बन्ने पूरा शब्दले जनको घरमा आउने गोरेटो चिन्दैन ?
शायद त्यो शब्दलाई पनि जनको घरमा पुग्न
कालोपत्रे गरेको चिल्लो सडक चाहिँदो हो !

यदि त्यसो हो भने
माफ गर शब्द,
जनलाई तिम्रो आवश्यकता छैन
तिम्रो आवश्यकता तिम्रो वैज्ञानिकहरूकहाँ छ ।

किनकि जनमा तिम्रो पूजा गर्ने शक्ति छैन
शायद तिम्रो रूपभन्दा जनलाई आफ्नो दैनिकी प्यारो छ
घर, परिवार र समाज प्यारो छ
तिम्रो पूजा गर्ने पुजारीको घिउ दलेको भाषणभन्दा
बेलुका पाक्ने पिठोको खोले मीठो छ ।

माफ गर शब्द
जनले तिम्लाई सम्हाल्न सक्दैन
जाऊ !
जनको सामुन्नेबाट ।
किनकि जनमा तिम्रो पूजा गर्ने शक्ति छैन ।
०००

निर्जीव अस्तित्व

– रवीन्द्र ढुंगेल

धेरै साल भयो
जुत्ताले भुइँछोएको
आमालाई थाहा होला
कति साल भयो
खुट्टाले भुइँ छोएको
र
मेरा बा’लाई
थाहा होला
कति साल भयो जुत्ताभित्रको
खुट्टाले भुइँछोएको !

हिजो जुत्ता सिलाउने
सडकको
स्वायत्त कारखानामा
मलाई बा’ले भन्नुभयो–
छोरा !
यो जुत्ता
तँभन्दा धेरै साल पुरानो भयो
तेरो दाजु पर्छ यो
यसलाई मैले
सडकको गल्लीबाट उठाएर ल्याएको
यतिन्जेलसम्म यसले हाम्रो खुट्टा बचायो
बिचरा !
अब, यो
आफैंलाई बाँच्न मुश्किल छ !

छोरा ! अब
खुट्टा फेर्छौ ?
कि जुत्ता बचाउँछौ ?

०००

प्रकाशित मिति: शनिबार, कात्तिक १६, २०७६ ०७:०८