‘नाटक सिक्दासिक्दै चलचित्रको अफर आयो (भिडियो अन्तर्वार्ता)

A+ A A-

६ वर्षअघि प्रदर्शमा आएको चलचित्र लालपुर्जामार्फत नेपाली चलचित्र क्षेत्रमा प्रवेश गरेकी मिरुना मगरले त्यसयता लाहुरे, रोज, साइनो, चचहुँई र कबड्डी ४, जारी, गाँउ नै रमाइलो लगायत चलचित्रमा अभिनय गरिसकेकी छिन् ।

कबड्डी ४ ले उनलाई दर्शकमाझ लोकप्रिय बनायो भने मिरुना जारीलाई आफूले गरेकामध्ये उत्कृष्ट चलचित्र मान्छिन् ।
बेलायती गोर्खा सेनामा रहेका बुबा जागिरको सिल्सिलामा सन् १९९४ तिर हङकङ थिए । त्यही बेला हङकङमा जन्मिएकी मिरुना दुई वर्षको उमेरमा पुर्ख्यौली घर धरान फर्किन् । १२ वर्षको उमेरमा बुबासँग बस्न बेलायत पुगेकी उनको पढाइ बढाइ बेलायतमै भयो ।

२०७३ सालमा सामाजिक काम गर्ने उदेश्यले नेपाल आएकी उनी अनुप बरालले संचालन गरेको नाटक क्लास लिन एक्टर स्टुडियो पुगिन् । जहाँ तीन महिना नाटक सिकेकी उनले कथा देश तीन नामक नाटकमा अभिनय गरिन् । त्यसैबेला चलचित्र लालपुर्जामा अभिनय गर्न अवसर पाएसँगै सुरु भएको उनको अभिनय यात्रा निरन्तर सफलतातर्फ अगाडि बढिरहेको छ

पछिल्लो समय वैशाख २१ मा प्रदर्श हुन लागेको चलचित्र मनसराको प्रचारमा व्यस्त मिरुनालाई हामीले उनको बाल्यकालदेखि आगामी योजानसम्म सोधेका छौं।

तपाईंको बाल्यकाल कहाँ र कसरी बित्यो ?

जन्मेको चाँहि हङकङमा हो म । साढे दुई वर्षसम्म त्यहीँ रहेँ । त्यसपछि मेरो होमटाउन धरान भएकाले धरान आएँ । धरानकै स्कुलमा पढ्न थालेँ । मेरो ममी ससी थापा सुब्बा त्यसबेला थिएटरसँगै समाज सेवाको काम सक्रिय हुनुहुन्थ्यो । पत्रकार सम्मेलनदेखि कवि गोष्ठी, पुस्तक बिमोचनदेखि अड्डा अदालतका काममा अदालतसम्म पुगिरहनुहुन्थ्यो। म उहाँलाई सबैतिर पछ्याउदै पुग्थेँ । कुनै दिन घरमा पाउना वा कोही बाहिरको मान्छे नदेख्दा अचम्म लाग्थ्यो । त्यो हिसाबले मेरो बाल्यकाल एकदमै रङगिन नै थियो जस्तो लाग्छ । १२ वर्षपछि म यूके गएँ, टिनएज पूरै उतै बित्यो।

नेपालबाट यूके पुग्दा पहिलोपल्ट कस्तो महसुस भयो ?

त्यहाँ पुगेपछि के चाँहि अचम्म लागेको थियो भने मान्छे नै देखिनँ मैले । एयरपोर्टबाट घरसम्म पुग्यौं । एक दुई दिनसम्म झ्यालबाट बाहिर हेरेर बसेँ । तर कोही मान्छे नै न देख्ने । बुबालाई यहाँ कोही मान्छे नै छैन किन भनेर सोधेँ । बुबा नेपाल जस्तो बाहिर निस्केर डुल्ने फुर्सद यहाँका मान्छेलाई छैन, सबै आ–आफ्नै काममा ब्यस्त हुन्छन् । बिहानै काम निस्कन्छन् भनेपछि बुझेँ ।

यूके गएपछि पहिलेपल्ट कहिले नेपाल फर्किनुभयो ?

यूके गएपछि मँ फेरि नेपाल आएको भूकम्प जानु एक वर्षअघि सन् २०१४ मा हो। लण्डनस्थित ब्रुनेल युनिभर्सिटीमा पढिरहेकी थिएँ । त्यहाँ ‘विग विल्ड नेपाल’ भन्ने टिम रहेछ । सोही टिममार्फत त्यसबेला नेपाल स्वयम् सेवकका रूपमा आउने अवसर जुरेको थियो । दोस्रोपल्ट चाँहि भूकम्प गइसकेपछि दुःखमा रहेका नेपाली दाजुभाइ दिदीबहिनीहरूलाई सहयोग गर्ने उद्देश्यले आएकीँ थिएँ ।

तपाईंको नेपाली चलचित्र यात्रा कसरी सुरू भयो ?

भूकम्प गएको एक वर्षपछि फेरि स्वयम् सेवक रूपमा नेपाल आएकी थिएँ । जतिबेला म पाटनमा बस्थेँ । दिउँसो स्वयम् सेवकका रूपमा काममा जान्थेँ । बिहानको समय खाली हुन्थ्यो । त्यो समयलाई पनि कसरी सदुपयोग गर्ने भनेर सोचिरहेकी थिएँ । त्यति नै बेला अनुप बराल सरको थिएटर कक्षाका बारेमा थाहा पाएँ । झम्सिखेलस्थित मोक्षमा उहाँले एक्टर स्टुडियो संचाल गर्नुभएको हरेछ । त्यहीँ नाटक क्लास लिन थालेँ ।

नाटक सिक्न थालेपछि नाटकले बिस्तारै मलाई आकर्षित गर्न थाल्यो । तीन महिनाको क्लास लिएँ । त्यसपछि ‘कथा देश तीन’ नामक नाटक गरेँ । त्यसैबेला चलचित्र लालपुर्जाबाट अफर आयो । र मेरो चलचित्र यात्रा त्यहीँ बाट सुरू भएको हो ।

आफूले अभिनय गरेका चलचित्रमध्ये कुनलाई उत्कृष्ट मान्नुहुन्छ ?

दर्शकहरुले पनि चरित्र मन पराइदिनुभयो । कथादेखि लिएर बक्स अफिसमा पनि राम्रो भएको र सबै हिसाबले मेरो लागि ‘जारी’ एकदमै स्पेसल हो ।

प्रदर्शनको तयारीमा रहेको चलचित्र ‘मनसरा’ ले कस्तो बिषय बस्तु उठाएको छ ?

‘मनसरा’ ले हाम्रो समाजलाई नै झल्काउछ जस्तो लाग्छ मलाई । हाम्रो समाजमा हरेक दिन देखिने तर वास्ता नगरिएका पात्रहरू देखाएको छ चलचित्रले । हाम्रो समाज कति मिश्रित छ । आ–आफ्नै मूल्य र मान्यता भएका मान्छेहरू एकै समुदाय कसरी मिलेर बसेका छौं भन्ने कुरा पनि सिनेमा देखाएको छ ।

आगामी सपना के छ ?

मलाई अझै धेरै ज्ञान बटुल्न मन छ । फिल्म क्षेत्रमा पनि थप अध्ययन गर्न मन छ । बिस्तारै पछि गएर आफैँ लेख्ने, निर्देशन गर्ने पनि इच्छा छ । तर त्यसका लागि मैले धेरै पढ्न बाँकी छ ।