पार्टी प्यालेस र कांग्रेसको महासमिति बैठक

A+ A A-

नेपाली कांग्रेसको महासमिति बैठक सोमबार ललितपुरको मेरो गाउँ गोदावरीस्थित सनराइज हलमा आजबाट सुरु हुँदै छ । आजभन्दा दुई वर्षअगाडि एमाले विधान महाधिवेशन पनि यही हलमा सम्पन्न भएको थियो । उक्त समय गोदावरी पुग्ने जरजर सडकको अवस्थालाई टेकेर केही लेख्ने जमर्को गरेको थिएँ । उक्त समय 'एमाले विधान महाधिवेशनलाई गिज्याइरहेको गोदावरी सडक' शीर्षकमा लेखिएको लेखमा मैले धेरैको गाली खान पुगेको थिएँ । आज कांग्रेसको महासमिति बैठककेन्द्रित केही लेख्न खोज्दै छु । आशा छ, यसपटक कम गाली खानेछु ।

यस बैठकको विषयमा लेखहरू हेर्दा बैठकमा उपसभापति पूर्णबहादुर खड्का, महामन्त्रीद्वय गगन थापा र विश्वप्रकाश शर्माले प्रस्ताव पेस गर्ने रहेछन् । खड्काले नीति, थापाले सांगठनिक र शर्माले समसामयिक राजनीतिक प्रस्ताव छलफलका लागि पेस गर्ने रहेछन् । देशकै ठूलो र बुढो पार्टीले आयोजना गर्ने बैठक हलले देशको स्थिति झल्काइरहेको छ । नेपालको समग्र तस्वीर यसै बैठक र यससँग सम्बन्धित सवालहरूबाट प्रस्ट रूपमा अनुभव गर्न सकिन्छ ।

गोदावरीको उक्त सभाहल निर्माण सम्पन्न भएको एक वर्ष नबित्दै विभिन्न समस्या देखापरेका छन् । महालेखा परीक्षकको कार्यालयको प्रतिवेदनले हलका विभिन्न ठाउँमा छानोबाट पानी चुहिएको, फल्स सिलिङ भत्किएको, ठूला काठका ढोका पूरा नखुल्ने अवस्थामा पुगेको देखाएको छ । उक्त प्रतिवेदनको मिहिन अध्ययनले सभाहल निकै गुणस्तरहीन भएको सहजै बुझ्न सकिन्छ ।

सभाहलको भवनमा क्यान्टिन, सुरक्षागार्ड तथा मर्मतसम्भार र सरसफाइ गर्ने कर्मचारीका लागि बस्ने स्थान निर्माण नगरिएको, मञ्च अपाङ्गमैत्री नभएको र पछाडिको कोरिडोर होचो र साँघुरो भएका कारण सेवाग्राहीलाई हल प्रवेशमा असहज हुनेजस्ता समस्या देखिँदै आएको भनी प्रतिवेदनमा उल्लेख गरिएको थियो ।

आशा गरौँ, उपसभापति खड्काले पेस गर्ने नीति प्रस्ताव गोदावरी मार्वल फ्याक्ट्रीजस्तो नहोस्, गगन थापाले पेस गर्ने सांगठनिक प्रस्ताव मृगपालनजस्तो नहोस् र विश्वप्रकाशले पेस गर्ने समसामयिक राजनीतिक प्रस्ताव यही हलजस्तो प्रयोगविहीन नहोस् ।

फलस्वरुप, महँगो शुल्क तिरेर ठूला होटेलहरूमा सरकारी तथा सांस्कृतिक सभा, सम्मेलन, गोष्ठीलगायत कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने अवस्थाको अन्त्य गर्न ८८ करोडमा बनाएको सनराइज सम्मेलन केन्द्र यतिबेला पार्टी प्यालेसमा रूपान्तरण भएको छ । अपवादबाहेक यहाँ बिहेभोजभन्दा बाहेकका अरु कार्यक्रम विरलै मात्र हुन्छन् ।

अहिले देशको विकासको मोडल पनि यही हलको जस्तो भइरहेको त छैन ? उक्त हलमा पुग्ने जोकोहीले पनि यही नै अनुभव गर्छन् । मैले यो लेख लेख्दै गर्दा मेलम्ची खानेपानीमा भएको अर्बौंको अनियमितताका सम्बन्धमा प्रकाशित समाचार पढेँ । १ अर्बभन्दा बढी खर्चेर बनाइएको बुटवलको अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन केन्द्रको हालत पनि पढेँ । त्यत्रो रकम खर्च गरेर अहिलेसम्म पनि बुटवलको सम्मेलन केन्द्र पनि प्रयोगमा आउन सकेको छैन । राज्य कोषको रकम खर्च गरेर आफ्नो निहित स्वार्थ पूर्ति गर्ने राजनीतिज्ञ तथा कर्मचारीतन्त्रका कारण राज्यकोषको लगानी कतै बालुवामा पानी त भइरहेको छैन भन्ने देखिन्छ ।

त्यति मात्र होइन चोभारको सुक्खा बन्दरगाह सञ्चालन हुन नसकेर अझै सुक्खा नै छ । पोखरा अन्तर्राष्ट्रिय एयरपोर्ट, भैरहवा एयरपोर्ट सबैको हालत यस्तै वा अझ कमजोर छ । यसरी यहाँका युवाहरूले प्रयोगविहीन भइरहेको सभाहल बन्नु हुँदैनथ्यो भन्दै गफिन सुरु गरिसकेका छन्, जसरी देशको व्यवस्थामा समग्र युवाहरूले प्रश्न गर्न थालेका छन् ।

यही अवस्था रहने हो भने तीन हजार सिट क्षमता भएको हललाई बिर्सेर मान्छेले एकादेशमा गोदावरीमा ठूलो फुटबल चौर थियो भनेर चौरलाई मिस गर्नेछन् । जसरी कुनै समयमा गोदावरी मार्वल थियो भनेर अहिले पनि मानिसहरू सम्झिरहेका छन् ।

भारतबाट मार्वल भित्र्याउने तर आफ्नो बन्द गर्ने अचम्मको विकासको मोडल हामीले भोगिरहेका छौँ, देखिरहेका छौ । यतिबेला गोदावरीको मार्बल खानी जंगल भएको छ, जसरी एकादेशमा बाँसबरी जुत्ता काराखाना, हरिसिद्धि इँटा टायल कारखाना, गोरखकाली टायर कारखाना, चोभार सिमेन्ट फ्याक्ट्री भएका छन् ।

देश यी र यस्तै देख्दा साना तर महत्त्वपूर्ण कारणले गर्दा अविकासको दुष्चक्रमा फस्दै गएको हो । भएको स्रोत सही र ठीक ठाउँमा लगानी गर्न नसक्दा त्यसले एकातर्फ प्रतिफल दिएको छैन भने अर्कोतर्फ विदेशी ऋणको पासोमा देश पर्दै गएको छ । त्यसैले आशा गरौँ, उपसभापति पूर्णबहादुर खड्काले पेस गर्ने नीति प्रस्ताव गोदावरी मार्वल फ्याक्ट्रीजस्तो नहोस्, गगन थापाले पेस गर्ने सांगठनिक प्रस्ताव मृगपालनजस्तो नहोस् र विश्वप्रकाश शर्माले पेस गर्ने समसामयिक राजनीतिक प्रस्ताव यही हलजस्तो प्रयोगविहीन नहोस् । शुभकामना ।

प्रकाशित मिति: सोमबार, फागुन ७, २०८० १४:२७