माओवादी जनतासँग कि सुन तस्करसँग हाे कमरेड ?

A+ A A-

माओवादी केन्द्रका नेता–कार्यकर्ताहरू अहिले अभियानै लिएर जनताको घरदैलोमा पुगिरहेका छन् । सो पार्टीका अध्यक्ष एवं प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले १६ भदौमा काठमाडौंको चन्द्रागिरी– २ स्थित घट्टेडाँडाबाट सो कार्यक्रमको उद्घाटन गरेका थिए ।

जनतासँग माओवादी विशेष रुपान्तरण अभियान नाम दिएको कार्यक्रममा माओवादीका नेता तथा कार्यकर्ताहरू देशभरका ६७४३ वडाहरूमा पुग्ने भएका छन् । सो कार्यक्रममा अध्यक्ष प्रचण्डसहित केन्द्रीय पदाधिकारीहरूलाई तीनमहिने अभियानको नेतृत्व गर्नेगरी जिम्मेवारी तोकिएको छ ।

यो अभियान माओवादीलाई पहिलेकै अवस्थामा ल्याउने योजनाका साथ चलाइएको हो । र, अहिले देशैभर चलिरहेको छ । यसपटक संसदमा पत्याइनसक्नु गरी माओवादीको साइज घटेपछि अध्यक्ष प्रचण्ड मात्रै होइन, माओवादीका अरु नेताहरू पनि नराम्रोसँग झस्किएका छन् ।

अब पनि यही पारा रहने हो भने अर्कोपटक माओवादीको संसदमा उपस्थिति नगन्य रूपमा हुनेछ । अर्थात् अहिलेको भन्दा पनि सानो साइजमा खुम्चिनेछ । माओवादीको यो धरातलीय यथार्थतालाई माओवादीका कार्यकर्ताहरूले मात्रै होइन, प्रचण्डले पनि राम्रैसँग बुझेका छन् । सिङ्गो माओवादी पार्टीले तीव्र रूपमा ओरालो यात्रा समातेको छ । अब पनि नसुध्रिने वा नसच्चिने हो भने यो पार्टीको विघटनलाई रोक्न कुनै साइत हेरिराख्नु पर्दैन ।

कांग्रेस र एकीकृत सामाजवादीलाई बोकेर निर्वाचनमा होमिँदा मात्र ३२ सिटमा चित्त बुझाउन बाध्य भएको माओवादी भोलि एक्लै निर्वाचनमा जानुपर्‍यो भने उसको हालत के होला ? आउँदो निर्वाचनमा माओवादीको हालत अहिलेको भन्दा पनि खराब हुने जनताले मात्रै होइन, माओवादी नेताहरूले पनि देखेका छन । त्यसले माओवादीले पार्टीलाई केही हदसम्म भए पनि सुधार्न सकिन्छ कि भनेर जनतासँग माओवादी अभियान चलाएका हुन् ।

माओवादीले चलाएको यो तीनमहिने अभियानले माओवादीमा पुनः जागरण ल्याऊला त ? माओवादीहरू जनताको घरदैलोमा जाँदा उनीहरूले भनेका कुरामा जनताले विश्वास गर्लान् त ? उनीहरूले जे बोल्छन् वा भन्छन्, त्यो कुरा जनताले पत्याऊलान् त ?

पछिल्लो समय प्रचण्डले सुशासनको जति नै गफ दिए पनि उनको सुशासनको व्यापार चल्न छाडेको छ । अर्थात् उनको गफले बजार पाउन छाडेको छ । उनले चलाएको भनिएको भ्रष्टाचारविरोधी अभियान पनि अहिले आएर अलपत्र परेको छ । यो अभियान अलपत्र पर्नुमा पनि यसको मुख्य जिम्मेवार स्वयम् प्रधानमन्त्री नै हुन् । प्रधानमन्त्री प्रचण्डले नेतृत्व गरेको माओवादी पार्टी झन्‌पछि झन् गन्हाउन थालेको छ ।

सुन प्रकरणमा माओवादी पार्टीका नेताहरूको आपसमा कसले बढी तस्करी गर्ने भन्ने एक प्रकारको प्रतिस्पर्धा नै चलेको देखिएको छ । आफू मात्रै होइन, यो प्रतिस्पर्धामा उनीहरूका परिवारको समेत सहभागिता रहेको देखिएको छ ।

माओवादीले चलाएको यो तीनमहिने अभियानले माओवादीमा पुनः जागरण ल्याऊला त ? माओवादीहरू जनताको घरदैलोमा जाँदा उनीहरूले भनेका कुरामा जनताले विश्वास गर्लान् त ? उनीहरूले जे बोल्छन् वा भन्छन्, त्यो कुरा जनताले पत्याऊलान् त ?

हिजो मुलुकको क्रान्तिका लागि जोडले उठाइएका माओवादी नेताका हातहरू आज सुनसँग साटिएका छन् । यसो भनूँ, उनीहरूले जनवादलाई धनवादमा रुपान्तरित गरिरहेका छन् ।

सुन प्रकरणको छानबिनमा जतिजति भित्र गयो, उत्तिकै बढी संख्यामा माओवादी नेताहरूकै परिवार डामिन थालेका छन् । यही अवस्थामा माओवादीका नेताहरू जनताको घरदैलोमा त परको कुरा, गाउँको कुनाकाप्चामा गएर समेत मुख देखाउन सक्ने अवस्थामा छैनन् । लाम लागेर सुन प्रकरणमा मुछिएका नेताहरूका कारण आज सिङ्गो माओवादी पार्टी बदनाम हुन पुगेको छ ।

सत्ताको आडमा माओवादी नेताका छोराहरूले चलाएको सुन तस्करीको उद्योग नै सञ्चालन गर्दै आएको पोल एकपछि अर्को खुल्दै जान थालेको छ । उनीहरूको यो सुन उद्योगको खेतीले देशलाई मात्रै क्षति गरेको छैन, यसले अन्तर्राष्ट्रिय क्षेत्रमा समेत नेपालको नाम बदनाम हुन पुगेको छ । सिङ्गो देशले अन्तर्राष्ट्रिय जगत्‌मा दुर्नाम कमाएको छ ।

त्यसो त देशमा माओवादी पार्टी अध्यक्षकै नेतृत्वमा सरकार छ । तर, सरकार भएको अनुभूति न त देशले पाएको छ, न त जनताले नै । सुरु–सुरुमा सरकार खास गरेर भ्रष्टाचारको प्रकरणमा निकै नै मच्चिएको थियो । जनताले साथ पनि दिएका थिए । प्रधानमन्त्रीले सुशासनको चर्को गफ पनि लगाएका थिए । तर, बिस्तारै सबै कुरा उही पुरानै लिकमा फर्कियो । उनको सुशासनको कुरा र भ्रष्टाचारविरोधी अभियान एकादेशको कथाजस्तै बन्न पुग्यो ।

प्रधानमन्त्रीले चलाएको भ्रष्टाचारविरोधी अभियान 'माछा देख्दा दुलोभित्र हात, सर्प देखे दुलोबाहिर हात' जस्तो बन्न पुग्यो । यथार्थमा भन्नुपर्दा पछिल्लो समय सरकारले चलाएको भ्रष्टाचारविरोधी अभियान सत्ता जोगाउने कार्डको रूपमा उनले प्रयोग गरेको देखियो । आज देशले चौतर्फी रूपमा संकटको सामना गरिरहेको छ । आर्थिक मन्दीको मारमा जनता छटपटाइरहेका छन् । लामो समयदेखि शहरमा बन्द भएका सटरहरूको संख्या यसबीचमा थपिँदै गएको छ । रोजगारीको खोजीमा देश छाड्ने युवाहरूको डरलाग्दो भिड झन्‌पछि झन् थपिँदै गएको छ ।

राजधानीकै सडकहरूमा दिनदहाडै नेताहरूमाथि खुकुरी प्रहार भइरहेकाे छ । अशान्ति र असुरक्षाको कोलाहलबीच महँगीले आममानिसको घाँटी थिचिरहेको छ । धार्मिक असहिष्णुताले हिंसात्मक रूप लिन खोजिरहेको छ । जताबाट र जुन कोणबाट हेरे पनि देशले असफलताको मूलबाटो पछ्याइरहेको छ ।

प्रकाशित मिति: मंगलबार, असोज २, २०८० ०६:५३