‘जुत्ताको लेस बाँध्न नआउने मेरो भाइले कसरी आत्महत्या गर्‍यो ?’

A+ A A-

डेढ वर्षअगाडि धादिङको चरङ्गेबाट ११ वर्षका अभिषेक तामाङ काठमाडौं छिरेका थिए । काठमाडौं छिरेको केही दिनमा नयाँ बजारस्थित इटरनल लाइट पब्लिक स्कुल (इलिप्स) मा ३ कक्षामा भर्ना भए ।

उनी सोही स्कुलको होस्टलमा बस्न थाले । स्कुल भर्ना हुँदै गर्दा वर्ष सकिनै लागेको थियो । परीक्षा दिए । र, कक्षा ४ मा भर्ना भए । एक वर्ष उनको राम्रैसँग बित्यो । अहिले उनी कक्षा ५ मा पढ्दै थिए । पढाइमा पनि उनी राम्रो गर्दै थिए ।

तर, यही जेठ १७ गते उनी आफू बस्दै आएको होस्टलमा झुण्डिएको अवस्थामा फेला परे ।

अभिषेकको मृत्युपछि उनका आफन्तले उनको हत्या भएको भन्दै आन्दोलन गरिरहेका छन् । उनकी दिदी अम्बिका तामाङले भनिन्, ‘मेरो भाइ आत्महत्या गर्नेजस्तो थिएन । उसको लास हेर्दा पनि उसको हत्या भएको जस्तो देखिन्छ ।’

घटना भएको दिन

जेठ १७ गते बिहान घडीमा १ बजेर ५७ मिनेट गएको थियो, अम्बिकाको फोन बज्दा । भाइको स्कुलबाट फोन आएको थियो । उनले उठाइन् । फोनमा उनीहरूले कसैले स्कुल आउन आग्रह गरे । उनले प्रश्न गरिन्, ‘यति राति किन ? के भयो ? बिहान आउँदा हुँदैन...?’

उनले सोधेको प्रश्न नसकिँदै फोन काटियो । उनी हतारहतार भाइको स्कुलतिर जान ढोकाबाहिर निस्केकी थिइन्, फेरि फोन बज्यो । उनले उठाइन् । र, फेरि सोधिन्, ‘भाइलाई ठीक छ नि ?’

Elips School (3)1685969229.jpg

‘तिम्रो भाइले ‘सुसाइड’ आत्महत्याको प्रयास गरेको रै'छ’, यति भन्नेबित्तिकै फेरि फोन काटियो । बाटोमा निस्कँदै गर्दा नयाँ बजारमा बस्दै आएका हजुरआमा–हजुरबुवा नाता पर्नेलाई फोन गरिन् । र, आफूसँगै स्कुल जान आग्रह गरिन् ।

होस्टलको गेटनजिकै स्कुलकै एक जना शिक्षकसँग उनीहरूको भेट भयो । अम्बिकाले उनलाई देख्नेबित्तिकै प्रश्न गरिन्, ‘मेरो भाइ खोइ ?’

उनले जवाफ दिए, ‘माथि छ ।’

उनी भाइ ठीकै होला भन्ने आशा राखेर भित्र छिरिन् । होस्टलअगाडि प्रहरी जम्मा भएका थिए । प्रहरीकै सहयोगमा उनी भाइ बस्ने कोठासम्म पुगिन् । तर, प्रहरीले उनलाई कोठाभित्र छिर्न दिएनन् ।

उनले ढोकाबाटै भाइलाई चियाइन् । ‘भाइलाई देखेर मेरा हातखुट्टा लल्याकलुलुक्क भए’, उनले भनिन् । फोनमा सुसाइड गर्न खोजेको भनिएको थियो । तर, होस्टल पुग्दा भाइलाई उनले झुण्डिएको अवस्थामा देखिन् ।

अम्बिका भन्छिन्, ‘बाबुको खुट्टा भुईंमा लथ्रक्क परिरहेको थियो । तेक्वान्दोको ग्रीन बेल्ट घाँटीमा थियो । घाँटी पछाडितिर खिचिएको थियो । त्यो अवस्थामा भाइलाई कसरी हेर्न सकिन्छ ? मेरो बोजू–बाजे (हजुरआमा–हजुरबुवा)हरूले पनि हेर्न सक्नुभएन ।’

उनको दिमागले काम गर्नै छोड्यो । उनी अचेत भइन् । अभिषेकले आत्महत्या गरेको उनकी आमालाई थाहा थिएन । उनकी आमा वैदेशिक रोजगारीका क्रममा ‘साइप्रस’ मा छिन् ।

उनले भनिन्, ‘मम्मीले भाइको जिम्मा हामीलाई दिएर जानुभएको हो । अब कसरी मम्मीलाई भाइको कुरा सुनाउने ?’ तर, त्योभन्दा अगाडि धादिङमा बस्दै आएका अम्बिकाका बाजे–बज्यैलाई बोलाउने कुरा भयो । धादिङबाट उनीहरू काठमाडौं नपुगञ्जेल लास ननिकाल्न उनका आफन्तले आग्रह गरिरहेका थिए ।

अम्बिकाले भनिन्, ‘तर, प्रहरीले लास झुण्डिएको ठाउँबाट निकालिसकेको थियो । त्यसपछि प्रहरी तपाईंहरूले लास हेर्नुपर्छ र सही गर्नुपर्छ भनेर सही गर्न लगायो ।’

हत्या भएको परिवारको दाबी

‘जुत्ताको लेस बाँध्न नआउने मेरो भाइले कसरी आत्महत्या गर्‍यो ?,’ अम्बिका प्रश्न गर्छिन् । उनी भन्छिन्, ‘जुत्ताको लेस त बाँध्न आउँदैन मेरो बाबुलाई, उसले कसरी आत्महत्या गर्‍यो ? यदि गरेको भए पनि घाँटीमा बाँधेको डोरीमा गाँठो अगाडिपट्टि हुनुपर्ने हो । तर, उसको डोरीमा गाँठो पछाडिपट्टि थियो । पछाडि उसको हात कसरी पुग्यो ?

शवको प्रकृति हेर्दा हत्या नै भएको उनी दाबी गर्छिन् ।

उनी भन्छिन्, ‘उसका हातहरूमा नीलडाम थिए । देब्रेपट्टिको गाला र कान सुन्निएको थियो । कानमा धुलैधुलो थियो । देब्रेपट्टिको कान्छी औँलामा रगत थियो । दायाँपट्टिको गालामा चिथोरेको जस्तो घाउ थियो । मुखबाट रगत निस्केको थियो । त्यस्तो हुँदा मेरो बाबु कति छटपटियो होला ?’

Elips School (1)1685969228.jpg

दिदीसँग घुम्ने सपना अधुरै

जेठ १६ गते दिउँसो स्कुलमा अभिषेकले आफ्नो फुपूको छोरासँग भनेका थिए, ‘यो शनिबार मेरो दिदी मलाई लिन आउँछे । अनि हामी घुम्न जानुपर्छ है !’ तर, शनिबार दिदीसँग घुम्न जाने सपना अधुरै रह्यो ।

अभिषेक आत्महत्या गर्ने खालको नभएको तर्क अम्बिका गर्छिन् ।

उनी भन्छिन्, ‘उसले दुई दिनअगाडि मलाई केही आवश्यक सामानहरू चाहिएको छ, ल्याइदिनू भनेर मलाई फोन गरेको थियो ।’

उसो त अभिषेकले गएको जेठ ६ गते दिदीसँग भेट गरेका थिए । त्यो बेला अभिषेकले आफूलाई होस्टल वार्डेनले टर्चर दिने गरेको सुनाएको अम्बिकाले बताइन् ।

भाइको भनाइ उद्धृत गर्दै अम्बिकाले भनिन्, ‘रायन सरले टर्चर दिनुहुन्छ । मैले कहिल्यै पनि नगरेको काम गर्न लगाउनुहुन्छ । ट्वाइलेट सफा गर्न लगाउनुहुन्छ । अरुको कोठा सफा गर्नुपर्छ । पोछा लगाउनुपर्छ । त्यही पनि खानेकुराहरू पनि राम्रोसँग खान दिनुहुन्न ।’

‘भाइको कुरा सुनेर मैले स्कुलमा कम्प्लेन गर्छु भनेकी थिएँ । तर, कम्प्लेन गरेको थाहा पाएपछि फेरि आफू र आफ्ना साथीहरूलाई वार्डेनले अझै धेरै टर्चर दिने भएकाले केही पनि नभन्न भनेको थियो भाइले’, उनले थपिन्, ‘यस्तो हुन्छ भन्ने थाहा भएको भए म मेरो बाबुलाई त्यही दिनदेखि यो स्कुलबाट निकाल्थ्यौँ ।’

अनुसन्धान जारी

प्रहरीले शवको पोस्टमार्टम गर्न त्रिवि शिक्षण अस्पतालमा पठाएको थियो । पोस्टमार्टम रिपोर्टमा अभिषेकको मृत्यु आत्महत्याबाट भएको उल्लेख गरिएको प्रहरीले जनाएको छ ।

आइतबार दिउँसो अभिषेककी आमाले उनीहरूविरुद्ध प्रहरी वृत्त सोह्रखुट्टेमा आत्महत्या दुरुत्साहन कसुरमा जाहेरी दिएकी छन् ।

प्रहरीका अनुसार विद्यालयका प्रधानाध्यापक र दुई जना होस्टलका वार्डेनलाई नियन्त्रणमा लिएर अनुसन्धान गरिरहेको छ । अभिषेकसँगै कोठामा बस्ने विद्यार्थी र अन्य शिक्षकहरूसँग पनि सोधपुछ भइरहेको प्रहरी वृत्त सोह्रखुट्टेका एक प्रहरी अधिकारीले बताए ।

तस्वीर : सुशील श्रेष्ठ

प्रकाशित मिति: सोमबार, जेठ २२, २०८० १९:१४