परधर्म

A+ A A-

सरकार पश्चिमा राष्ट्रको आयोजनामा हुन लागेको धर्मसम्बन्धी कार्यक्रमको तयारीमा लागेको थियो । ‘एनजीओले गर्ने सम्मेलनले राष्ट्रियतामा आघात पर्ने देखिएकाले सम्मेलन कुनै हालतमा गर्नुहुँदैन । झन् सरकार त सहभागी हुनै हुँदैन’ भन्ने आवाज उठिरहेको थियो ।

झन् सनातन धर्ममा आस्था भएकाहरूको त बढी चासोको विषय थियो । उनीहरू भनिरहेका थिए, ‘देशको राजधानीमै हुने परधर्मको सम्मेलनले हाम्रो धर्मसंस्कृति छिन्नभिन्न हुन्छ । यस्तो सम्मेलन कुनै पनि हालतमा गर्न दिनुहुँदैन ।’

विरोध जनाउनेमा संस्कृत विश्वविद्यालयका प्राध्यापक, सनातन धर्म जोगाउन लागिपरेका संस्थाका पदाधिकारी, मठमन्दिरका पुजारी र कर्मकाण्ड गर्नेहरूसमेत थिए ।

सरकारलाई ज्ञापनपत्र बुझाए । विरोधमा प्रदर्शन गरे तर सरकार नै लागिसकेपछि कसको के लाग्थ्यो र ! परधर्मको सन्देश बोकेर आएकालाई सरकारमा रहेकाहरूले नै स्वागत गरे ।

आतिथ्यमा कुनै कसर बाँकी राखेन सरकारले । राष्ट्रका ठूला ठूला मान्छे सम्मेलनमै सहभागी भए । परधर्मका कथित ‘माता’को हातबाट अभिषेक र आशीर्वाद लिए ।

सम्मेलन सफलतापूर्वक सकिएको घोषणा सरकारले गर्यो । पाहुनाहरू पनि आफ्नो लक्ष्य सफल भएकोमा खुशी भएर फर्किए ।

पाहुना फर्किएको पर्सिपल्ट राजधानीबाट प्रकाशित एक राष्ट्रिय दैनिकमा विज्ञापन छापियो, ‘पश्चिमा राष्ट्रमा सनातन धर्मका दुई पण्डित चाहियो, दुई वर्षका लागि । आकर्षक तलब त भइहाल्यो, गाँसबासको पनि राम्रो व्यवस्था छ । योग्य उम्मेदवारले आवेदन दिनुहोला ।’

पश्चिमा राष्ट्रमा यति राम्रो अवसर । आवेदन दिनेको घुइँचो लाग्यो । योग्यताको प्रमाणपत्र हातमा लिएर बसेका विश्वविद्यालयका तिनै प्राध्यापक, धर्म जोगाउने संस्थाका पदाधिकारी, कर्मकाण्डीहरू थिए । दौरा–सुरुवाल–कोट, कमिज–सुरुवाल–जहवारलाल कोट लगाएका निधारमा आकर्षक चन्दन र ढाकाटोपी लगाएका उनीहरू पंक्तिमा बसेको हेर्नलायक देखिएको थियोे ।

प्रकाशित मिति: शनिबार, भदौ १४, २०७६ १९:१४