पहिले ठेलामा मःम: बेच्थे, वर्षौंको कडा मिहिनेतले बने थकाली भान्साको मालिक (भिडियो)

पहिले ठेलामा मःम: बेच्थे, वर्षौंको कडा मिहिनेतले बने थकाली भान्साको मालिक (भिडियो)

A+ A A-

योङग्रिम भट्टचनको झम्सिखेलमा एउटा क्याफे छ । त्यहाँ केही वर्षअघि उनले काम गरेको थकाली भान्सामा आउने पुराना ग्राहक र साथीहरू चियाखाजा खान आइरहन्थे । उनीहरूको योङग्रिमसँग सधैँजसो एउटै गुनासो हुन्थ्यो, ‘योङग्रिम, पहिलेजस्तै तिमीले बनाएको थकाली खाना खान मन छ यार ! एउटा थकाली भान्सा खोल्नुपर्‍यो ।’

यो कुराले योङग्रिमको खुबै मन छुन्थ्यो । क्याफेको कमाइ राम्रै भएकाले थकाली खोल्न त्यति धेरै आर्थिक समस्या थिएन । नपुगेको पैसा इस्टमित्रसँग माग्न सक्ने हैसियत पनि बनाइसकेका थिए ।

एक दिन उनले श्रीमती सुनिता शेरचनलाई भने, ‘बुढी, थकाली भान्सा आँट्ने त ?’ सुनिताले पनि योङग्रिमको कुरालाई सहजै समर्थन गरिन् । केही समयपछि भाग्यवश उनको क्याफेको केहीअघि ठूलो कम्पाउन्डसहितको फ्ल्याट पाए । त्यही ठाउँमा थकाली भान्सा खोल्न बुढाबुढी नै तात्तिए ।

थकाली भान्सा त खोल्ने तर नाम के राख्ने । दुवै जनाको दिमागमा राम्रो नाम फुरेन । गत मंसिरमा भएको निर्वाचनमा भोट हाल्न सुनिता आफ्नो माइती मुस्ताङको ताग्लुङ जाँदै थिइन । योङग्रिमले माइतमा गएर कुनै राम्रो नाम सोधेर आऊ भनेर सुनितालाई पठाए ।

‘अहिले थकाली भान्साघरहरूको धेरैको नाम जुधेको छ । मैले माइतीमा छलफल गर्दा यही गाउँको नाम राख्दा हुन्छ भन्नुभयो । यो नाम हामी दुवै जनालाई पनि खुब मन पर्‍यो र ताग्लुङ थकाली कुजिन राख्यौँ,’ उनले भनिन् ।

माघ १२ गते सरस्वती पूजाको दिन सुरु गरे ‘ताग्लुङ थकाली कुजिन’ । अहिले उनीहरूको ताग्लुङ थकाली कुजिनले राम्रो रफ्तार समातेको छ । ७/८ जनालाई रोजगारी पनि दिएका छन् । किचनमा खाना बनाउन पनि थकाली नै कुक राखेका छन् । सञ्चालक भए पनि उनीहरू आफैँ पनि खटिन्छन् ।

उनीहरू खाना मात्र नभई त्यहाँ आउने ग्राहकले मुस्ताङकै महसुस गरून् भन्ने चाहन्थे । त्यस कारण मुस्ताङकै जस्तो डेकोरेसन गरे । उनीहरूले संगीत मन पराउनेहरूका लागि वाद्यवादनका साधन पनि राखिदिएका छन् । फुर्सद भएसम्म योङग्रिम आफैँ गितार बजाएर र गीत गाएर ग्राहकलाई मनोरञ्जन दिन्छन् ।

उनीहरूले अरुभन्दा सस्तोमा स्तरीय थकाली खाना दिन्छन् । त्यस्तै, विभिन्न अवसरमा म्युजिकल इभेन्ट राख्नेदेखि छुट अफरहरू पनि ल्याउँछन् । योङग्रिमको यो सफलताका पछाडि धेरै वर्षको परिश्रम छ । उनी सानैदेखि भान्सामा काम गर्न रमाउँथे । घरमा अरु सदस्यहरू भए पनि खाना बनाइदिने र भाँडा माझिदिने पनि गर्ने । घरमा गरेको यो काम बिस्तारै उनको सोख बन्यो ।

१५/१६ वर्षको उमेरमा उनले ट्रेकिङमा कुकको जागिर पाए । पोखराबाट नौ डाँडा पुगेपछि उनीहरूको हिँडाइ सुरु हुन्थ्यो । ट्रेकिङ ८ देखि १२ दिनसम्मको हुन्थ्यो । टोली रोकिएर थकाइ मार्ने समयमा उनको काम सुरु हुन्थ्यो ।

‘थाकेका पर्यटकलाई मीठो खाना खुवाएपछि मलाई सन्तुष्टि मिल्थ्यो । पर्यटकलाई खाना खुवाउने मात्र होइन, मादल बजाएर गीत गाएर पनि मनोरञ्जन दिन्थेँ । विदेशीहरू कम्मर मर्काईमर्काई नाच्थे । जाने बेलामा टिप्स पनि राम्रै दिन्थे,’ उनले भने ।

कहिलेकाहीँ पानी परेर, हिउँ परेर समस्या परे पनि उनी जसरी पनि समयमा खुवाउँथे । सन् १९९९ ताका उनको टिमका धेरै साथीहरू ट्रेकिङ पेसाबाट पलायन भए । उनी काठमाडौंको एउटा स्कुलमा म्युजिक सिकाउन थाले । काम राम्रै भए पनि अरुलाई मीठो खुवाउने उनको इच्छा पुरा भएको थिएन ।

‘यो काम गरिरहँदा मेरो आफ्नो पकाउने कला खुम्चिएजस्तो लाग्यो । सानो भए पनि आफ्नै केही गर्छु भन्ने सोचेँ । २०६६ सालमा एउटा स्टल किनेँ र ललितपुरको ठाडो ढुङ्गामा मःम:, ससेजलगायत बेच्न थालेँ,’ योङग्रिमले भने ।

उनी दिउँसो २ बजेदेखि स्टल राख्ने । रातिसम्मै काम गर्थे । स्कुलका बच्चादेखि ट्याक्सी ड्राइभर, पसलेलगायत उनका धेरै खालका ग्राहक थिए ।

फुटपाथमा स्टल राख्दा पानी, हावाहुरी आउँदा समस्या पर्थ्यो । उनलाई इन्डोर केही गर्न मन थियो ।

उनले झम्सिखेलको तुलाचन थकाली भान्सा घरमा थोरै लगानी गरे । त्यहाँ उनले स्तरीय थकाली होटल कस्तो हुन्छ, बार कस्तो हुन्छ, ग्राहकलाई कस्तो व्यवहार गर्नेलगायतका कुरा सिके ।

त्यहाँ ३ वर्षजति काम गरेपछि झम्सिखेलमै आफैँ केही गर्ने सोच बनाए । उनले झम्सिखेलकै सरस्वती मन्दिरको भवनमा सटर पाए । अनि त्यहाँ उनले सानो क्याफे चलाए ।

‘ग्राहकले मैले बनाएका परिकार खुब मन पराए । त्यहाँ खाजा सेट खुब चर्चित बन्यो । पछि त्यहाँ अरु दुईवटा कोठा लिएँ र स्टाफहरू बढाउँदै लगेँ,’ उनले भने ।

यो क्याफे यति धेरै चल्न थाल्यो कि कहिलेकाहीँ त ग्राहकले बस्ने ठाउँ पनि पाउन समस्या पर्न थाल्यो । यो क्याफे सञ्चालन गरेको ४/५ वर्षमा राम्रो रकम संकलन गरेँ । यही क्याफेले पूरा गरेको हो योङग्रिम र सुनिताको थकाली भान्सा घरको सपना ।

उनी यो सफलताको श्रेय ट्रेकिङको जागिर, स्टलको दु:ख र क्याफेको मिहिनेतलाई दिन्छन् । केही समयमा काठमाडौंको अर्को ठाउँ र पोखरामा पनि आउटलेट खोल्ने उनीहरूको सपना छ । आफ्नो काम इमानदारितापूर्वक लगनशील भएर गरिरहे एक दिन अवश्य सफल हुने योङग्रिम बताउँछन् । ‘हामी नेपालमै धेरै कुरा गर्न सक्छौँ । छिट्टै सफलता पाइएन भनेर आत्तिनुहुँदैन,’ उनले भने ।

हेर्नुस् भिडियो :

प्रकाशित मिति: बुधबार, चैत १५, २०७९ ०६:२१