संघर्षले खारिएर 'कक्रोच' बनेका सोलुखुम्बुका हरिश (भिडियो)

A+ A A-

नाच्न र बाँसुरी बजाउने मोह हरिश निरौलाको सानैदेखिको हो । गाउँघरमा नाच्थे पनि । बाँसुरी त उनी आफैँ बनाउँथे । उनले बजाउन जानेको मादल पनि हो । उनको घरचाहिँ सोलुखुम्बु ।

गाउँकै हिमाल दर्शन माविबाट एसएलसीसम्मको अध्ययन पूरा गरेपछि उच्च शिक्षाका लागि उनी काठमाडौं आए । रत्नराज्य क्याम्पसमा आईएमा भर्ना भए । अध्ययन गर्नु त छँदैछ, अर्कातिर बाल्यकालदेखिकै रुचि भएको नृत्यलाई पनि बिर्सिन सकेनन्, हरिशले ।

त्यही भएर पढाइसँगै नृत्य सिक्न थाले । नृत्य सिकेको ठाउँ कृष्ण फिल्म्स हो । त्यसबेला कृष्ण फिल्म्समा लोकगीतका धेरै म्युजिक भिडियो बन्थे । त्यहाँ उनको संगत संगीत शिक्षक शंकर बीसीसँग भयो । शंकरले नै हरिशलाई कोरसमा नृत्य गर्न सुझाए । नभन्दै कोरसमा नृत्य गर्ने मौका पाए । हरिश थप खुसी भए ।

एकपछि अर्को गर्दै करिब ५ सय म्युजिक भिडियोमा कोरस नृत्य गरे । यति धेरै म्युजिक भिडियोमा नृत्य गर्दा पनि उनी चिनिन सकेनन् ।

त्यही क्रममा ‘सिस्नुपानी झ्याम्मै’ टेलि चलचित्रमा काम गरिरहेका अर्जुन घिमिरेसँग हरिशको भेट भयो । अर्जुन र कुमार कट्टेलको ‘टाइअप’मा हरिशले काम गर्ने निर्क्योल भयो । टेलिचलचित्रमा अर्जुन ‘पाँडे’ र कुमार ‘जिग्री’को भूमिकामा देखिए ।

तर, हरिश भने त्यसबेलासम्म नृत्यमै थिए । उनी सोल्टिमोडमा नृत्य एकेडेमी खोलेर बालबालिकालाई नृत्य सिकाउने काम गरिरहेका थिए ।

त्यही बेला ‘स्लो मोसन’ शैलीका नृत्यहरू गरिरहेका हरिशलाई ‘सिस्नुपानी झ्याम्मै’मा जिग्रीको साथीका रूपमा खेलाउने कुरा भयो । स्लो मोसन शैलीकै पात्र कक्रोजको भूमिका हरिशलाई दिइने टुंगो भयो । जुन पात्रको थेगो ‘जस्ट स्लो मोसन’ हुने भयो ।

नृत्यमा रमिरहेका हरिशले आफूलाई हास्य कलाकारका रूपमा बदले ।

पछि ‘भद्रगोल’ टेलिचलचित्रबाट त हरिश आफ्नो नामदेखि भन्दा पनि कक्रोज र ‘जस्ट स्लो मोसन’बाट छोटो समयमै दर्शकमाझ चर्चित भए । हास्य कलाकारका रूपमा स्थापित पनि भए ।

सयौँ म्युजिक भिडियोमा कोरस गरेर पनि नचिनिएका हरिश ‘जस्ट स्लो मोसन’ उपनामबाट लोकप्रिय बने ।

सुरुसुरुमा बाटोमा हिँड्दा मान्छेहरूले मुखामुख गर्दै ‘यो त स्लो मोसन होइन ?’ भनेर कानेखुसी गरेको उनलाई अहिलेसम्म सम्झना छ ।

उनका अनुसार त्यस बेला उनलाई रमाइलो तर अनौठो लाग्थ्यो ।

‘मान्छेले चिन्छन् कि चिन्दैनन् भनेर एक दिन गौशालादेखि बानेश्वरसम्म हिँड्दै गएँ । धेरैले चिने । फोटो खिचुम् भने । त्यो बेलामा बेग्लै खालको खुसी लाग्यो’, उनले शिलापत्रसँग भने ।

उसो त घरमा हरिशका बुबा उनी नृत्य र कलाकारितामा लागेको थाहा पाएपछि चिन्तित थिए । छोरो कुनै जागिरे बनोस् भन्ने उनको चाहना थियो । बुबाको भन्दा पनि हरिश आफ्नै चाहनाअनुसार अघि बढे ।

र, आमाले भने ‘सबैले चिन्छन्’ भन्दै हरिशलाई समर्थन गरिन् । यतिसम्म कि गाउँमा बुबाआमा पनि ‘जस्ट स्लो मोसन’का बुबाआमा भनेर चिनिए । अनि त बुबा पनि खुसी भए ।

हरिशका अनुसार सबै फिल्म, टेलिफिल्म र गीतसंगीत चर्चित हुँदैनन् । यी सबैको मेरुदण्ड भनेकै कथा लेखन हो । पात्र भनेको सधैँ गौण हुन्छ ।

आफू र आफ्नो समूहले पनि कथा लेखनमै सबैभन्दा धेरै मिहिनेत गरेकै कारण आमदर्शकले रुचाएको उनको बुझाइ छ । पछिल्लो समय टेलिसिरियल मात्र होइन, म्युजिक भिडियोमा समेत हरिशको प्रवेश छ ।

कोरोना महामारीकै बेला हरिशले खेलेको म्युजिक भिडियो ‘सराङकोटको डाँडैमा, मनैमा शीतलो’ धेरै मान्छेले मन पराए । मौलिक शैलीको भएकै कारण ‘सराङकोटको डाँडैमा, मनैमा शीतलो’लाई रुचाइएको हरिशको बुझाइ छ ।

पछिल्लो समय हरिश अभिनित ‘टिकुली ट्याक’ म्युजिक भिडियो सार्वजनिक भएको छ । ‘टिकुली ट्याक’ नवीनकिशोर राईले आजभन्दा पचास वर्षअघि गाएको गीत हो ।

हरिशले उत्साह जगाउँदै भने, ‘पछिल्लो समय मनैदेखि काम गर्न चाहनेहरूका लागि कलाकारिता क्षेत्रमा सुरक्षित भविष्य छ ।’

बाँचुञ्जेलसम्म कलाकारिता क्षेत्रमै रम्ने उनको चाहना छ ।

प्रकाशित मिति: बुधबार, चैत ८, २०७९ ०६:१९