Shilapatra Media Network Pvt. Ltd.Shilapatra Media Network Pvt. Ltd.Shilapatra Media Network Pvt. Ltd.
The NextThe Next
PrabhuPrabhu
रमेश सायन
रमेश सायन
जागिर (कविता)कला साहित्य
जागिर (कविता)एक दिन म जिन्दगीसँग औधी थाकेँर भनेँ -मालिक, तपाईंले मेरा भोक र अभावहरू टारिदिनुभयोधन्य छ तपाईंलाईअब मलाई मर्न दिनुस् ।१० कात्तिक, २०८०1 min read
रमेश सायनकाे भिडियाे कविता : तस्वीरमा उभिएको मान्छेकला साहित्य
रमेश सायनकाे भिडियाे कविता : तस्वीरमा उभिएको मान्छेसम्झिरहेको छ कि !जुँगाको रेखी बस्नुअघिऐनामा टाँसिएको ओठ वा भिरबाट लडिगएको भकुन्डोजस्तो छुटिगएको बालापन अथवात्यो ... सुदूर हिउँद !जहाँ उसको दुनियाँ बरफ भएर जमेको बेलाउसकी आमाछातीमा आगो बालेर बरफ पगाल्थी !३० भदौ, २०८०2 min read
बाँचेकाे अभिनयमा कहिलेसम्म मरिरहने ?कला साहित्य
बाँचेकाे अभिनयमा कहिलेसम्म मरिरहने ?प्रिय बालक, तिमी मभित्रबाट गएपछि यति धेरै अभिनय गर्न थालेँ कि कहिलेकाहीँ एकान्तमा नाङ्गै उभिँदा पनि लाग्छ, यो संसार नाङ्गाे मञ्च हो । म पात्र हुँ । एक दिन कथा सकिन्छ । पर्दा झर्छ । त्यो पर्दा झर्नुअघि एक पटक आफूलाई भेट्न चाहन्छु१२ भदौ, २०७८11 min read
आरके, जाेतारे र बाेनमप्रतापकाे नाममाकला साहित्य
आरके, जाेतारे र बाेनमप्रतापकाे नाममाअरुका कुरा काटेर कुण्ठा पोख्दा आनन्द हुन्छ । यौनपछिको दोस्रो आनन्द, अरुको कुरा काट्नु हो । अरुको प्रगतिसँग इर्ष्या लाग्यो भने चिया अड्डामा भन्छु, 'त्यो मुला ढोँगी हो । फटाहा हो । कसैकसैलाई त मैले 'त्यो चोर हो' पनि भनेको छु ।३१ असार, २०७८23 min read
म एक ढोँगी लेखककला साहित्य
म एक ढोँगी लेखकत्यस बेला ज्येष्ठ नागरिक पाठकले म नक्कली 'कुमारकोटी' लाई नपढेर सक्कली नगरकोटीलाई पढेको भए चाल पाउँथेँं– मेरो औकात कुन हो र म कति पानीमा छु भनेर । ९ असार, २०७८18 min read
सेक्सटाेय अबिनवकला साहित्य
सेक्सटाेय अबिनवत्यसपछि राेबाेट टोयको आँखा निकालेँ । जिउँदो अबिनवको अनुहार सम्झेँ । राेबाेटको नाक काटेँ । ओठ काटेँ । राेबाेट कुरूप भयो । त्यसपछि जिउँदो अबिनवको अनुहार सम्झेँ । जिउँदो अबिनव पनि राेबाेटजस्तै कुरूप लाग्यो । त्यसपछि राेबाेट टोयको लिङ्ग काटेँ ।१५ जेठ, २०७८20 min read
त्यो मान्छे को थियो, सबैलाई थाहा छकला साहित्य
त्यो मान्छे को थियो, सबैलाई थाहा छ‘डाक्टरको मृत्यु सही हो । तर, मेरो मृत्यु गलत हो । म मरेकै छैन । अझै धेरै वर्ष बाँच्छु । मलाई थाहा छ । म मरिहाले पनि स्वर्ग आउँदिनँ । मलाई यस्तो सुख मन पर्दैन । विलासिता मन पर्दैन । पुँजीवाद र विलासिताको विरोधी हुँ । मलाई मजस्तै सामान्य मान्छे जान सक्ने नर्क नै प्रिय छ । स्वर्ग मेरो औकातले दिँदैन । मलाई सुनको थालमा खिर पच्दैन ।’४ जेठ, २०७८17 min read
माओ बलिकला साहित्य
माओ बलिसपनामा लडाइँ देख्थेँ । आफू घाइते भएको । कहिलेकाहीँ आफैँ मरेको र पार्टीले लालझण्डा ओढाएर सम्मान गरेको । त्यसरी सपनामा मर्दा सपनामै गर्वले छाती फुल्थ्यो । देस र जनताका लागि सहिद हुन पाएँ भन्ने लाग्थ्यो । तर, सपनामा धेरै बेर मर्न नसिकिँदो रहेछ२५ फागुन, २०७७22 min read
बाहुन हुन् !विचार
बाहुन हुन् !मेलो सकिँदा दिउँसोको ४ बज्यो । तिर्खाले ओठ मुख सुकेर प्याकप्याक भएकी छु । कुवा त छ तर पानी खान पाइनँ । कुवाको पानी दिने मान्छे कोही भएनन् । आफैँले निकालेर खान डर लाग्यो । निकै बेर पर्खिएँ । कोही बाहुन आएनन् । बरु बाहुनको कुकुर आयो । सरासर कुवामा मुख चोबेर पानी खायो । हामी त कुकुरभन्दा तल थियौँ नि !'२१ मंसिर, २०७७15 min read
पिज्जाकला साहित्य
पिज्जाएक्लै कम्बो साइज पिज्जा खान लाज लाग्यो । देख्नेले भन्दा हुन्- कस्तो हन्तकाले मान्छे । पिज्जा खाँदाखाँदै कसैले 'कुन देशको होस् ? के गर्छस्' भनेर सोधे पक्का भन्ने थिएँ, ‘नेपाली लेखक हुँ ।’ फ्याट्टै उसले सोध्ला, ‘के नेपाली लेखक यस्तै हन्तकाले हुन्छन् ?’२८ कात्तिक, २०७७