Shilapatra शिलापत्र - खबरको स्थायी ठेगाना

The Next

The Next

Prabhu

Prabhu

ईश्वर पोखरेल

ईश्वर पोखरेल

गाईभैँसी चराउन जाँदा बोक्ने गरेको त्यो रेडियो

गाईभैँसी चराउन जाँदा बोक्ने गरेको त्यो रेडियोरेडियो बज्थ्यो, तर अरु बाजाजस्तो थिएन, यसले समाचार पनि भन्थ्यो र परिसंवाद पनि प्रसारण गर्थ्यो । बाजा मात्र भन्दा पनि रेडियो ब्याट्री हालेपछि मात्र बज्ने बाजा थियो । रेडियो र ब्याट्रीबीचको सम्बन्ध र रेडियोमा बोल्ने मान्छे रेडियोभित्र कसरी अटे भन्ने प्रश्न सुल्झाउन नसकेर त्यतिबेलाको हाम्रो बालमस्तिष्कमा लामो समयसम्म रेडियो घोर आश्चर्यको विषय बनेर रह्यो ।१ फागुन, २०८१

एटीएम; ओ, एटीएम ! (कविता)

एटीएम; ओ, एटीएम ! (कविता)२६ माघ, २०८१

एक सिनेमा दर्शकको दुःख-सुख

एक सिनेमा दर्शकको दुःख-सुखभिडभाड छैन भने चैँ झ्यालबाट धेरै टिकट बिक्री हुने । यस्तो उल्टो प्रक्रिया । अझ के पनि सुनिन्थ्यो भने, ब्ल्याकमा टिकट बेच्ने मानिसहरू सिनेमा हलका अघोषित कारिन्दा हुन् । हलवालाले नै टिकट दिएर बिक्रीका लागि तिनीहरूलाई खटाउँछ ।१९ माघ, २०८१

ओ घर, तिमीलाई मास्क चाहिँदैन ?

ओ घर, तिमीलाई मास्क चाहिँदैन ?कहिलेकाहीँ सडकमा निस्किन्छुयदाकदा छोराछोरीका साथमा निस्किन्छुयदाकदा आमाको साथमा निस्किन्छुजता पनि धुलो छजहाँ पनि धुवाँ छर, सडकमा निस्किँदा धुलो र धुवाँसँग डराइडराइ निस्किन्छु ।१२ माघ, २०८१

सरोकार (लघुकथा)

सरोकार (लघुकथा)आज बलेको नाममा ‘च्व, च्व’ गर्ने पनि देखिए; ‘कठैबरा’ भन्ने पनि भेटिए । कोही बलेको दाहसंस्कारका लागि चन्दा दिन पनि कस्सिए । पुलिस पनि आएछन्; आज भने बलेको हालत राज्यलाई पनि थाहा भएछ ।५ माघ, २०८१

तिमी नफर्किने नै हो त दाइ ?

तिमी नफर्किने नै हो त दाइ ?तिमी नफर्किने नै हो त दाइ ?तिमी नफर्किए के हुन्छ- ‘मिसन चौरासी ?’तिमी नफर्किने नै हो भनेहालिँदैन- अब मादलमा खरीगइँदैन- जात्रालाइँदैन- सुकिला सपना भएका ठिटीसँग मायापिरति२७ पुस, २०८१

चस्मा खोइ, चस्मा !

चस्मा खोइ, चस्मा !बाआमा बस्दै आउनुभएको घरलाई ‘घर’ भन्छौँ । त्यहाँ छौँ भने चैँ फेरि हामी बस्दै आएको बोझेपोखरीस्थित घरलाई ‘घर’ भन्छौँ ।) कुराको उठान कौशुले नै गरिन् । हामी घर जाने नै भयौँ; गयौँ ।२० पुस, २०८१

कहिले त यस्तो भए पनि हुने (कविता)

कहिले त यस्तो भए पनि हुने (कविता)फार्मेसीमा म्याद नसकिएकै ओखती पाइयोस्डाक्टरले आवश्यक ल्याबटेस्टको मात्र कुरा गरोस्र, होलबडी चेक गराएपछि केही रात ढुक्कले निदाउन सकियोस्वस्तुको मूल्य बढ्नुको तार्किक कारण देखियोस् ।१३ पुस, २०८१

...अनि बिदाइको हात हल्लायौँ

...अनि बिदाइको हात हल्लायौँम काममा व्यस्त भएँ; मितिसमेत भुसुक्कै बिर्सेछु । जान पाइनँ । अरुको पनि त्यस्तै भएछ । हुन पनि सबैको कामधन्दा छ, परिवार धान्न कामधन्दा गर्नैपर्छ । कसलाई के भन्ने ! बिदाइमा कोही गएनछन् ।६ पुस, २०८१

ती दिन, ती साथी

ती दिन, ती साथीमेरो लिपिमा मेरो आफ्नै काका बा– रामहरि पोखरेल र मामा– शङ्कर घिमिरेको पनि प्रभाव छ । यिनै विविध प्रभावको परिणामस्वरूप मेरा अक्षर भने ठिमाहा भएर देखिए । अचेल लेखिसकेपछि आफ्नै अक्षर हेर्छु; मलाई लाग्छ– म ऊर्दू लिपिमा नेपाली लेख्छु ।२९ मंसिर, २०८१

घरको काम

घरको कामपल्लो घरमा दिनहुँ झगडा हुन्छ । आज पनि छ । रत्नमान श्रीमतीसँग जङ्गिँदै छ, ‘तँ जैरी । दिनभरि घरमा बस्यो; केही कामदाम छैन । हामीजस्तो काममा जानुपरे थाहा पाउँथिस् ।’२२ मंसिर, २०८१

सिलोट, खरी, फुल्टिन र कान्छी दिदी

सिलोट, खरी, फुल्टिन र कान्छी दिदीअलिपछि फ्लेम नामको पिच्कारीजस्तो मसी तान्न मिल्ने फुल्टिन आयो । अब मसी भर्दा हातमा मसी लाग्ने समस्या रहेन । तर, बुस्कोटको गोजी रङ्गिनेबारेमा भने होसियार हुनुपर्थ्यो । टिनको निब भएकाले भाँचिन पनि सक्थ्यो । त्यसैले निबको बडो ख्याल गरिन्थ्यो ।१५ मंसिर, २०८१

सामाजिक सम्बन्ध

सामाजिक सम्बन्ध‘मेरो हजुर !डेटिङमा आज त म आएँ, कुनै दिन म्यासेज बक्समा सन्देश मात्र आउन पनि सक्छ ।’८ मंसिर, २०८१

चन्द्रप्रसादको ओठ

चन्द्रप्रसादको ओठकिस्मत पहिले पार्टीको सदस्य थियो । अनि गुटको भयो । गुटमा पनि व्यक्तिपिच्छे फरक मत । अनि ऊ एउटा व्यक्तिको पछि देखियो । जसको पछि देखिएको थियो; त्यसलाई छोडेन । छोड्दै छोडेन ।१ मंसिर, २०८१

ठेस (लघुकथा)

ठेस (लघुकथा)उसले ‘आमाले असहयोग गर्नुभो’ भन्न खोज्यो; तर भन्न सकेन । उसले ‘आमाले उल्टोसुल्टो जसरी लगाए पनि हुन्छ भन्नुभो’ भन्न खोज्यो; भन्न सकेन । उसले ‘गञ्जीको उल्टोसुल्टो म जान्दिनँ’ भन्न खोज्यो, भन्न सकेन । साथीहरूको गिल्लामा ऊ हाँसूँ कि रोऊँको अवस्थामा देखियो ।२४ कात्तिक, २०८१

तिहार: झर, पगरी, दाम्चा र कटुस खोइ ?

तिहार: झर, पगरी, दाम्चा र कटुस खोइ ?गाईतिहारका दिनदेखि भने रोटी पर्याप्त पकाइन्थ्यो । अब सबैलाई रोटी खान खुल्थ्यो । खाँदा मिठो लाग्ने ताता रोटी, तर चाँडै अमन हुने । दुई/चारवटा खाएपछि खानै मन नलाग्ने ।१६ कात्तिक, २०८१

दसैँका चिउरा

दसैँका चिउरादसैँमा धेरै उपयोग हुने पनि केरा नै । त्यसैले दसैँका लागि हामी थप केही केराको बन्दोबस्त मिलाउँथ्यौँ । छिप्पिएको केरालाई जुटको बोरामा हालेर त्यसमाथि धानको भुस हालेर पकाइन्थ्यो ।२५ असोज, २०८१

काकाबा : साथी पनि, अभिभावक पनि

काकाबा : साथी पनि, अभिभावक पनिकतिपय पारिवारिक घटनाका सन्दर्भमा आफू स्पष्ट नहुँदा मैले काकाबाको मुख हेर्न पाएको छु । व्यवहारका कतिपय सन्दर्भमा अलमलिँदा मैले काकाबाबाट समाधानको अपेक्षा राख्न पाएको छु । हामी सँगसँगैका हौँ भनेर के गर्नु ! काकाबासँग केही यस्ता रहस्यहरू छन्; जुन थाहा पाउँदा म रोमाञ्चित हुने गर्छु ।२४ असोज, २०८१

चस्का (लघुकथा)

चस्का (लघुकथा)अन्ततः एभोकाडो टिप्दाटिप्दै घरका मान्छेको आँखा पर्‍यो भने साखुल्ले हुन अन्यथा थोरै पैसामै सबै एभोकाडो उडाउन बदमासले बैनाको तारतम्य उनेछ भन्ने कुरा अभिनव सरले बुझे ।१९ असोज, २०८१