Shilapatra शिलापत्र - खबरको स्थायी ठेगाना

Medhavi

Medhavi

The Next

The Next

ईश्वर पोखरेल

ईश्वर पोखरेल

ती दिन, ती साथी

ती दिन, ती साथीमेरो लिपिमा मेरो आफ्नै काका बा– रामहरि पोखरेल र मामा– शङ्कर घिमिरेको पनि प्रभाव छ । यिनै विविध प्रभावको परिणामस्वरूप मेरा अक्षर भने ठिमाहा भएर देखिए । अचेल लेखिसकेपछि आफ्नै अक्षर हेर्छु; मलाई लाग्छ– म ऊर्दू लिपिमा नेपाली लेख्छु ।२९ मंसिर, २०८१

घरको काम

घरको कामपल्लो घरमा दिनहुँ झगडा हुन्छ । आज पनि छ । रत्नमान श्रीमतीसँग जङ्गिँदै छ, ‘तँ जैरी । दिनभरि घरमा बस्यो; केही कामदाम छैन । हामीजस्तो काममा जानुपरे थाहा पाउँथिस् ।’२२ मंसिर, २०८१

सिलोट, खरी, फुल्टिन र कान्छी दिदी

सिलोट, खरी, फुल्टिन र कान्छी दिदीअलिपछि फ्लेम नामको पिच्कारीजस्तो मसी तान्न मिल्ने फुल्टिन आयो । अब मसी भर्दा हातमा मसी लाग्ने समस्या रहेन । तर, बुस्कोटको गोजी रङ्गिनेबारेमा भने होसियार हुनुपर्थ्यो । टिनको निब भएकाले भाँचिन पनि सक्थ्यो । त्यसैले निबको बडो ख्याल गरिन्थ्यो ।१५ मंसिर, २०८१

सामाजिक सम्बन्ध

सामाजिक सम्बन्ध‘मेरो हजुर !डेटिङमा आज त म आएँ, कुनै दिन म्यासेज बक्समा सन्देश मात्र आउन पनि सक्छ ।’८ मंसिर, २०८१

चन्द्रप्रसादको ओठ

चन्द्रप्रसादको ओठकिस्मत पहिले पार्टीको सदस्य थियो । अनि गुटको भयो । गुटमा पनि व्यक्तिपिच्छे फरक मत । अनि ऊ एउटा व्यक्तिको पछि देखियो । जसको पछि देखिएको थियो; त्यसलाई छोडेन । छोड्दै छोडेन ।१ मंसिर, २०८१

ठेस (लघुकथा)

ठेस (लघुकथा)उसले ‘आमाले असहयोग गर्नुभो’ भन्न खोज्यो; तर भन्न सकेन । उसले ‘आमाले उल्टोसुल्टो जसरी लगाए पनि हुन्छ भन्नुभो’ भन्न खोज्यो; भन्न सकेन । उसले ‘गञ्जीको उल्टोसुल्टो म जान्दिनँ’ भन्न खोज्यो, भन्न सकेन । साथीहरूको गिल्लामा ऊ हाँसूँ कि रोऊँको अवस्थामा देखियो ।२४ कात्तिक, २०८१

तिहार: झर, पगरी, दाम्चा र कटुस खोइ ?

तिहार: झर, पगरी, दाम्चा र कटुस खोइ ?गाईतिहारका दिनदेखि भने रोटी पर्याप्त पकाइन्थ्यो । अब सबैलाई रोटी खान खुल्थ्यो । खाँदा मिठो लाग्ने ताता रोटी, तर चाँडै अमन हुने । दुई/चारवटा खाएपछि खानै मन नलाग्ने ।१६ कात्तिक, २०८१

दसैँका चिउरा

दसैँका चिउरादसैँमा धेरै उपयोग हुने पनि केरा नै । त्यसैले दसैँका लागि हामी थप केही केराको बन्दोबस्त मिलाउँथ्यौँ । छिप्पिएको केरालाई जुटको बोरामा हालेर त्यसमाथि धानको भुस हालेर पकाइन्थ्यो ।२५ असोज, २०८१

काकाबा : साथी पनि, अभिभावक पनि

काकाबा : साथी पनि, अभिभावक पनिकतिपय पारिवारिक घटनाका सन्दर्भमा आफू स्पष्ट नहुँदा मैले काकाबाको मुख हेर्न पाएको छु । व्यवहारका कतिपय सन्दर्भमा अलमलिँदा मैले काकाबाबाट समाधानको अपेक्षा राख्न पाएको छु । हामी सँगसँगैका हौँ भनेर के गर्नु ! काकाबासँग केही यस्ता रहस्यहरू छन्; जुन थाहा पाउँदा म रोमाञ्चित हुने गर्छु ।२४ असोज, २०८१

चस्का (लघुकथा)

चस्का (लघुकथा)अन्ततः एभोकाडो टिप्दाटिप्दै घरका मान्छेको आँखा पर्‍यो भने साखुल्ले हुन अन्यथा थोरै पैसामै सबै एभोकाडो उडाउन बदमासले बैनाको तारतम्य उनेछ भन्ने कुरा अभिनव सरले बुझे ।१९ असोज, २०८१

अनि तिमीहरू लोग्नेस्वास्नी भयौ

अनि तिमीहरू लोग्नेस्वास्नी भयौखड्ग र साहिँलीलाई एउटै जग्गेमा राखियो, तिनलाई पटकौँपटक जग्गेको फन्का मार्न लगाइयो र भनियो, ‘लोग्नेस्वास्नी भयौ ।’ ५ असोज, २०८१

भोला भाइ ! के हो तपाईंको नाम ?

भोला भाइ ! के हो तपाईंको नाम ?‘लौ, त्यो भाइको नाउँ कहाँ भोला हो त ! मैले त भोला दाइको घरमा बस्ने पो भनेको त ! तपाईंले त भाइको नामै भोला बनाइदिनुभएछ,’ कौशुले भनिन् । कौशुको कुरा सुनेपछि मलाई किञ्चित् लज्जाबोध भयो ।त्यस दिनदेखि मैले ती भाइलाई ‘भाइ’ मात्र भनेँ ‘भोला भाइ’ भनिनँ ।२९ भदौ, २०८१

सतर्कताको तह (कविता)

सतर्कताको तह (कविता)कैयौँ रात भयो- राम्ररी निदाउन सकिएको छैनझुटमुट नै सहीकेही रात निश्चिन्त निदाउन सकिने गरीकसैले त्यस्तै केही न केही बोलिदेओस् ।१५ भदौ, २०८१

चटारो (लघुकथा)

चटारो (लघुकथा)ठेकेदारले जति भने पनि मिठु निश्चिन्त हुन सकिन । सम्भव असम्भव अनेक आशंकाले घेर्थ्यो उनलाई । तर, मिठुका सबै आशङ्का आशङ्कामै सीमित रहे, केही भएन । तर, केही भएन भन्दाभन्दै पनि केही त भयो- मिठुले खाना खान भ्याइन ।८ भदौ, २०८१

ठूल्दिदीको घुर्मैलो फोटो

ठूल्दिदीको घुर्मैलो फोटोठुल्दिदी बित्नुभएको धेरै भयो तर ठुल्दिदीले सहन गर्नुभएको विभेद, नियन्त्रण र हिंसाको स्वरूप परिवर्तन भएको मात्र देखिएको छ, पितृसत्तात्मक समाजमा कतिपय महिलाहरू हाम्रै ठुल्दिदीको जीवनको पछिल्लो संस्करणजस्तै जीवन बाँचेका हुन सक्दछन् ।८ भदौ, २०८१

दूरी (कविता)

दूरी (कविता)सँगसँगै भएर पनि म तिमी र मेरोबीचमा निकटताको अभाव अनुभव गर्दै आएकी छुनिकटता घट्दै आए हामी प्रेममा एकाकार हुन्छौँहामीबीचको दूरी यथावत् रहे हामी स्वामी र दासी नै रहन्छौँमलाई तिम्रो दासी होइन,जीवनसाथी हुन मन छ ।१ भदौ, २०८१

लघुकथा- तोड

लघुकथा- तोडपार्वतीलाई लाग्यो– ‘घरमा पहिले भित्रिएकी म । दिदी हुँ । मलाई सिट छाड्नै पर्थ्यो, छाडी । सोमतको भाँडो पूरै घोप्टिएको होइन रहेछ । अलिअलि त बाँकी नै रै'छ । सिट छोडिदिई । ठीक छ, बस्छु ।’२६ साउन, २०८१

अठासीवर्षे तन्नेरी

अठासीवर्षे तन्नेरीभन्नुभयो–‘तिमीहरू छौ र मलाई ढाडस छम लडिहालेँ भने उठाउने मेरा आफ्नै मान्छे छन् भन्ने छ ।१९ साउन, २०८१

लघुकथा- मन्त्र

लघुकथा- मन्त्रहेम अहिले पनि रामेलाई सम्झिन्छ । ऊ रामेकै शब्द लिएर छोरानातिलाई मन्त्र सुनाए जसरी भन्छ- ‘यहाँ जे–जे बेचे पनि हुन्छ, जोगिनु भने पर्छ ।’१२ साउन, २०८१