तीन भाषामा वसन्त लाेहनीका तीन कविता (भिडियाेसहित)
सँगै बस्दा याद नै भएन
तिमी सँगै छ्यौ भनेर
तिमी पर हुँदा पो महसुस भयो
जीवन कति एक्लो रहेछ ।
लामो सहयात्रामा
कति तिता कुरा भए
कति मीठा कुरा भए
यात्राको धुन
कति सुरका भए
कति बेसुरका भए ।
६ असोज, २०८०
3 min read
Share
बाँच्न पाउनुपर्छ (भिडियाे कविता)
आज्ञाकारी भन्दैमा मातृवध गर्ने
म परशुराम होइन
म जन्मेको आँगनमा
मैले पनि बाँच्न पाउनुपर्छ
यदि बाँच्न दिइन्न भने
एकचोटि कृष्णसँग
पाञ्चजन्य शंख खोसेर भए पनि
म क्रान्तिको उद्घोष गर्नेछु
मेरै नाम लिएर
मलाई नै कामेको देखाएर
पुसको घाम छेक्दै
टाकुरामा पुगेका
परजीवी मतियारहरू
शिरदेखि पुच्छरसम्म
सलहसरह ढाक्दै छन्
२३ भदौ, २०८०
2 min read
Share
कुकुर, योद्धा र म (भिडियाे कविता)
त्यसैले म बाँचेको छु आफ्नो तागत बढाएर बाँचेको छु अरू उल्लुहरूलाई- सर्प, बिच्छी र भ्यागुते खेतीमा हलगोरुसरह जोतिदिएको छु, उड्न खोज्नेलाई कहिले प्वाँख हालिदिन्छु, कहिले चङ्गाको जस्तो ग्वाँक झिकिदिन्छु, घुम खाएर ज्यादै दुःख दिँदा लामो पुच्छर झुन्ड्याइदिन्छु अब पनि बगावत गरे डाँडा कटाइदिन्छु
९ भदौ, २०८०
4 min read
Share
एउटा शून्य मात्र (भिडियाे कविता)
एउटा यथार्थता जसमा माटो बोल्छ विरोधाभासको बोली नभएर, त्यसैले त्यो एउटा पागल हराएको सत्य भएको छ । त्यो विद्वान्हरूको बस्तीमा
जहाँ विद्वान्हरूको ज्योतिले, अहङ्कारका दृष्टिले, लोभका लप्काले अस्मिता जलिरहेको छ ।
२७ साउन, २०८०
4 min read
Share
तीन भाषामा वसन्त लाेहनीका तीन कविता (भिडियाेसहित)
अब त जड पनि स्थिर छैन त्यसमा पनि परिवर्तन हुन्छ
त्यसैले अग्लिँदै गएको विरोधाभासलाई
अब म स्वीकार्ने गर्दछु
बादलमा भएको चाँदीको घेरा सम्झेर
किनकि त्यो एउटा संवाहक हुन सक्छ
मेरो घरआँगनमा आउन सक्ने
एउटा सुन्दर बिहानीको ।
१३ साउन, २०८०
4 min read
Share
म राजा हुन्थेँ भने जनप्रतिनिधिसँग हात मिलाउँथेँ, तानाशाह बन्दा राजतन्त्रकाे स्थायित्व रहन्न (बीपीकाे अन्तर्वार्ता)
बैंककबाट बीपीलाई स्लाइन लगाएरै काठमाडौं ल्याइएको थियो । म जय बागेश्वरीस्थित उनको घरमा पुगेको थिएँ । डा. मृगेन्द्रराज पाण्डेसहित अरू दुई डाक्टर बीपीलाई हेर्न आएका थिए । म त्यहाँ हतारिँदै पुगेँ ।
८ साउन, २०८०
4 min read
Share
आफ्नै मुलुकमा बहादुर हुँदै गएको छु (भिडियाे कविता)
मेरो जे थियो, ठीक थियो । गोबरले लिपेको घर आँगन, नर्कटले बारेको खेतबारी । सानो आँगन, फूलबारी, अनि खेतबारी ।
एउटा सानो सुन्दर परिवार । आफैँले बुनेको कपडा, आफैँले उमारेको धान, आफ्नै बारीको तरकारी ।
३० असार, २०८०
3 min read
Share