छुट्टिने बेला ट्यामीले भनेकी थिई- हालत खराब छ, बाँचे भेटौँला
‘बाँचे भेटौँला’, यो वाक्यले मलाई निकै भारी महसुस गरायो । पहाडले थिचेझैँ भयो । म आफैँ रोडामा बजारिएझैँ भएँ । अझ ट्यामीले त यो भारी भोग्दै पो छिन् त । उनलाई कति भारी होला अन्दाज पनि गर्न सक्दिनँ । सायद, उनले त्यो भारी बिसाउन मसम्म आइपुगेकी थिइन् ।
२५ भदौ, २०७९
12 min read
Share