अक्षरको आकाशमा पल्लवित पच्चीस थुङ्गाहरू
अनेक पात्रको चरित्र एकै पात्रमा उन्न सक्ने कला हुन्छ आख्यानकारमा । धरावासीले 'आधा बाटो'लाई उपन्यास भने पनि त्यो उनको जीवनकथा हो, जसलाई उनले हल्का आख्यानीकरण गरे तर पात्रहरूको नाम प्रायः समाजबाट यथारूप लिएर प्रयोग गरे ।
१५ वैशाख, २०८१
17 min read
Share
वासु शशीको साहित्यिक योगदानको सम्झना
निःसन्देह वासु शशी बहुमुखी प्रतिभाका धनी थिए । तर, उनको सारा लेखनलाई कवित्वले चुर्लुम्म डुबाएको पाइन्छ ।
१३ चैत, २०८०
10 min read
Share
९०औँ जन्मजयन्ती विशेषः 'सुश्री पारिजात' शीर्षक किन रोजेँ ?
'सुश्री पारिजात' शीर्षक राख्नुमा यो नै पृष्ठभूमि थियो । यसमा कुनै राजनीति थिएन । वाद थिएन । महिलाप्रति गलत धारणा थिएन । पितृसत्ता वा मातृसत्ताको कुनै साइनो थिएन ।
३० फागुन, २०८०
7 min read
Share
सुकन्या वाइबाको सदाशयता
गोविन्द भाइ ! पत्रकारहरूले एउटा जवाफ दियो अर्कै लेखिदिने, नभनेको कुरा थपिदिने, कुरा बंग्याउने गर्थे, तपाईंले त जस्ताको त्यस्तै कति मजाले छाप्नुभएछ ।
२८ पुस, २०८०
11 min read
Share
सुतेको समुद्र (कथा)
यो दु:खद समाचार पाउनेबित्तिकै हजरतकी स्वास्नी माइतबाट फर्किई । उसको स्थिति झन् बेहालको थियो– शब्दमा उतार्नै कठिन ।
३० मंसिर, २०८०
9 min read
Share
अँध्यारो हाँसिरहेछ
म शालिग्राम हुँ
शालिग्राम कालो हुन्छ
संसारले मलाई पुज्नुपर्छ
अँध्यारो आदेशको अध्यादेश जारी गरिरहेछ
हुकुम फर्माइरहेछ !
४ कात्तिक, २०८०
1 min read
Share
अमेरिका छिर्न किरो बन्न तयार रामदुलार र पर्वतरमणहरूको कथा- काफ्काको काम सकियो
उपन्यासमा एउटा पात्र छ ग्रेगोर साम्सा, जो एक दिन बिहान उठ्दा आफूलाई किरो भएको पाउँछ । यो काफ्काको अद्भूत कल्पनाशीलता थियो ।
४ असोज, २०८०
10 min read
Share
मार्खेजका जीवनका अन्तिम दिनहरू
मार्खेजले सन् २००४ मा प्रकाशित उपन्यास मेमोरिज अफ माई मेलानकोली होर्सपछि केही लेखेनन् । यो नै उनको अन्तिम पुस्तक बन्यो । उनको जीवनकालमा प्रकाशित अन्तिम औपन्यासिक कृति पनि ।
२८ जेठ, २०८०
10 min read
Share