दुई शून्य (कविता)
आँखा खोल्छु र देख्छु
म तपाईं र हामी
ती वृक्ष, फूल र पातहरू
तारा, ग्रह र चन्द्रमा ।
लाग्छ, यो विराटतामा ऊ,
कतै आँखा चिम्म गरेर बसेको छ ।
उसको निम्ती शायद मेरो अस्तित्व शून्य
शायद आराधना, आरती, भक्ति र तपस्या शून्य
शायद मेरा पीर र व्यथाहरू शून्य ।
लाग्छ, मेरा यी साना साना अस्तित्व
उसको विराट शून्यतामा कतै हराएका छन् ।
१३ माघ, २०८०
2 min read
Share
चिथार्ने ! रात लामो छ (कविता)
हजारौँ यस्ता चिथार्नेहरू भेटिन्छन् आजकाल
के चाहिएको हो यिनीहरूलाई ?
माटोको टाटैटाटा लुगामा बोकेर
गोबर र पसिनाको गन्ध बोकेरै
यी झुत्रेझाम्रे र धुस्रेफुस्रेहरू
किन सुकिलो एयरपोर्टमा भिडभाड गर्छन् ?
९ मंसिर, २०८०
3 min read
Share
याेगेन पाैडेलकाे कविताः प्रेमको नीति कथा
जब स्वच्छन्द उड्न नदिएर
छेउमै बाँधेर राख्न खोज्छौ मायालाई
सम्झ– प्रेम भाग्छ परपर
खासमा छेउमा बाध्यता मात्रै बस्छ बाँधिएर
औपचारिक एउटा लाचारी मात्रै बस्छ बाँधिएर ।
११ कात्तिक, २०८०
2 min read
Share
कथाः सफलताको बक्रतुण्ड
कर्तव्य पालना गर्दा आफूले किन सजाय पाएको हो भन्ने प्रश्नको उत्तर पो भेटिएला कि भनेर गणेशजीले माताको आँखामा खोजी हेर्नुभयो । तर, माता पार्वतीका पूरा आँखा शिवजीप्रति कृतज्ञता मात्रैले भरिएका थिए, गणेशजीले खोजेको प्रश्नको उतर दिनका निम्ति त्यता कुनै खाली ठाउँ नै बाँकी थिएन ।
९ असार, २०८०
11 min read
Share
कहिलेसम्म ? (कविता)
२९ कात्तिक, २०७९
2 min read
Share
सपनाबाट ब्युँझदा (कविता)
झ्यालका खापा खट्खट् आवाज निकाल्छन् । देख्छु पश्चातापको हुरी झ्यालमा जोडले ठोक्किँदैछ ।
आँखा खोलेर ऐनामा हेर्छु, शिर निहुर्याएकाे अहङ्कार ढल्न-ढल्न खोज्दैछ । आँखा बन्द गरेर मनमा हेर्छु,
विषादको कुहिरोले अझै आत्मा डम्म ढाकेको छ । द्वेषका फुटेका सिसाका टुक्राहरु भुइँभरि छरपस्ट छन् ।
क्लेशको हुरीले प्रेमको वृक्षलाई नराम्ररी चुटेको छ ।
२३ पुस, २०७८
2 min read
Share