मृत्युदण्डलाई जितेर आएका उमेशले जब परिवार भेटे...

A+ A A-

जनकपुरधाम विमानस्थलमा १४ वर्षपछि भेट भएका दम्पतीको अवस्था हेर्नलायक देखिन्थ्यो । विमानस्थलबाट बाहिरिनेबित्तिकै भएको भेटमा दुवै जना समाजको पर्वाहै नगरी अँगालोमा बेरिएर रूवाबासी गर्दै थिए ।

घरपरिवारका सबैले माया मारिसकेका धनुषाका उमेश साउदी अरेबियामा मृत्युदण्डबाट जोगिएर चामत्कारिक तरिकाले स्वदेश फर्किएका हुन् । स्वदेश फर्किएपछि जनकपुरधाम विमानस्थलमा ओर्लिएका उमेशले श्रीमती र परिवारलाई आफ्नो आँखाको अगाडि देख्दा आफूलाई सम्हाल्नै सकेनन् ।

विदेशमा उमेशलाई अदालतबाट मृत्युदण्डको सजाय सुनाइएकाले माया मारिसकेको श्रीमान्लाई पुनः आफ्नै साथमा पाउँदा श्रीमती सञ्जु त झन् भावविह्वल बनिन् । आँखाबाट खुुसीको आँसुका धारा बगाउँदै दुवै जना निकै बेरसम्म अँगालोमा बाँधिइरहे ।

उक्त क्षणमा घरका सबै सदस्यको आँखामा आँसु थामिएन । साढे १ बजे भनिएको फ्लाइट डिले भएर ३ बजेतिर मात्र जनकपुर पुग्दा सञ्जु र छोराहरूमा भने छटपटाहट देखिन्थ्यो । विमानबाट झरेर बाहिरने क्रममा उमेशले आफूलाई सम्हाल्नै सकेनन् । जब उनलाई सञ्जु र छोराहरूले देखे, उनीहरू सबै जना दौडिएर अँगालो मार्न पुगे । उनीहरू धेरै बेर रोइरहे, खुसीको आँसु उमेश, सञ्जु र छोराहरूले झारिरहे ।

१३ वर्षभन्दा बढी समय श्रीमान् उमेशको पर्खाइमा बिताएकी सञ्जु आफ्ना दुई छोराहरू कमलेश र हितेशसँगै जनकपुर विमानस्थलमा पर्खिरहेका थिए । उनीसँगै उमेशका भतिजाहरू, जेठो साढु राजकरण यादव, सासू दुर्गीदेवी र आफन्तजनसमेत उमेशको स्वागतका लागि विमानस्थल कुरिरहेका थिए ।

उमेश झर्नुअघि नै विमानस्थल पुगेकी श्रीमती सञ्जुले भनिन्, ‘श्रीमान् आइपुग्नुभयो, योभन्दा ठूलो केही छैन ।’ अब श्रीमानसँगै बसेर छोराहरूलाई पढाउने उनको अबको योजना छ ।

सन् २००६ मा साउदी अरेबिया जाँदा छोरा हितेश १७ दिनका मात्रै थिए । जेठा छोरा कमलेश यादव चार वर्ष पुगेका थिए । उमेश विदेश गएपछि जेलमा परे । श्रीमती सञ्जु यादव माइत गइन् । कमला नगरपालिका– ३, माचीका उमेशको नयाँ जीवन मिलेको छ ।

उमेशको ससुरालीचाहिँ सिरहाको कर्जन्हा नगरपालिका– ७, मरेवा टोल हो । सञ्जु माइतमा ८ वर्ष बसिन् । छोराहरू दुवैलाई माइतमै लगिन् । सञ्जु त्यतिबेलाको अवस्था सम्झिन्छिन्, ‘सासूससुराले बस्छौ भने बस, माइत जान्छौ भने पनि जाऊ, तिम्रो खुसी भने, त्यसपछि छोराहरू लिएर माइत गएँ ।’

माइतमा ८ वर्ष बसेपछि छोराहरूलाई पढाउन समस्या भयो । त्यहाँबाट धनुषाको क्षीरेश्वरनाथ नगरपालिका महेन्द्रनगरमा आफ्नो भिनाजु राजकरण यादव थिए । उनी त्यहीँ बस्न थालिन् । मजदुरी गर्न थालिन् । दुवै छोरालाई पढाउन थालिन् ।

अहिले जेठो छोरा १७ वर्ष र कान्छो १३ वर्षका छन् । कमलेश अहिले कक्षा ८ मा महेन्द्रनगरकै प्रगति शिशुसदन बोर्डिङ स्कुलमा पढ्छन् । हितेशचाहिँ सरस्वती बोर्डिङ स्कुलमा कक्षा ३ मा पढ्छन् ।

साउदी अरबमा पाकिस्तानी नागरिकको हत्या आरोपमा उमेश पक्राउ परेपछि मान्छेहरूले उमेशलाई पनि मारिदियो भन्ने कुराहरू सञ्जुलाई सुनाउन थाले । त्यसपछिको ६ वर्ष उमेश र सञ्जुबीच कुनै सम्पर्क नै हुन सकेन । त्यसपछि घरपरिवारले पनि जिउँदो छ भन्ने आशा मार्न थाले ।

तर सञ्जुलाई भने आफ्नो श्रीमान् जीवितै छ भन्ने झिनो आशा भित्री मनमा रहिरहेको थियो । नभन्दै ६ वर्षपछि एक दिन सञ्जुलाई उमेशको फोन आयो । लुकीछिपी फोन गरेका रहेछन् । उनले फोनमा श्रीमतीलाई भने, ‘म जिउँदै छु, बच्चाको ख्याल गर्नू, पढाउनू ।’ उमेशले धेरै कुरा गरेनन् । आफ्नो चिन्ता नलिन उमेशले श्रीमतीलाई भनेका थिए त्यतिबेला ।

त्यसयता उनीहरूबीच वर्ष÷दुई वर्षमा एक पटक बल्लतल्ल फोन हुन्थ्यो । उमेशलाई फाँसी दिने पहिलादेखिकै हल्ला छँदै थियो । यो कुराले सञ्जु, उमेशको परिवारलाई एकदमै पीडा हुन्थ्यो ।

साउदी अरबको जुएल अदालतले फाँसी दिन्छ भन्ने कुरा सार्वजनिक भएपछि जनकपुरधामका अभियन्ता सरोज रायले पहलकदमी लिए । त्यसपछि उमेशलाई केही राहत भयो । परिवारलाई पनि उमेश बाँचेर फर्किने आशा पलायो ।

हत्याको आरोपमा मृत्युदण्ड र बचाउ अभियान

सन् २००६ मा पाकिस्तानी नागरिक मो. लतिफ वसिरको हत्या गरेको आरोप उमेशमाथि लागेको थियो । उमेशले आपसी विवादपछि भएको झडपमा वसिरको मृत्यु भएको स्वीकारेका थिए । तर, साउदीको अदालतले भने आर्थिक लेनदेन विवादमा सुतिरहेको अवस्थामा वसिरलाई उमेशले रड हानेर हत्या गरेको जिकिर गर्‍यो ।

सन् २०१७ मार्च १५ मा उमेशलाई ११ वर्ष कैद, ११ सय कोर्रा हान्ने र साउदीबाट निकाला गर्ने फैसला सुनायो । जनरल कोर्टको उक्त फैसला चित्त नबुझेपछि सरकारी वकिलले पुनरावेदन अदालतमा रिट दायर गरे । पुनरावेदन अदालतले भने १५ अप्रिल २०१८ मा उमेशलाई मृत्युदण्डको फैसला नै सुनाइदियो । साउदी अरेबियामा ‘हरापा’ सबैभन्दा कडा कानुनमध्ये एक हो ।

उमेशले जघन्य अपराध गरेको भन्दै हरापा कानुनबमोजिम सजाय सुनाइएको थियो । हरापाबाट सजाय सुनाइएपछि ब्लडमनीले पनि बच्न मुश्किल हुन्छ । जनकपुरधामका अभियन्ता सरोज रायका अनुसार उमेश माफी पाएर नेपाल फर्किनुमा मृत्यु भएका पाकिस्तानी नागरिक वसिरको परिवारको सहयोग पनि महत्त्वपूर्ण छ ।

वसिरका परिवारले पाकिस्तानी रकम ३० लाख ‘ब्लडमनी’ लिएर उमेशलाई माफी दिएका छन् । उक्त ३० लाख रुपैयाँ अभियन्ता रायले ‘उमेश बचाउ अभियान’को नाममा देशविदेशबाट संकलन गरेका थिए । अभियन्ता रायले दुई पटक पाकिस्तान पुगेर मृतक वसिरका परिवारसँग उमेशलाई दिइएको सजाय माफीका लागि आग्रह गरेका थिए ।

प्रकाशित मिति: सोमबार, माघ १३, २०७६ १७:५६